Psycholog i jego rola – kiedy może być pomocny?

Trzeba sobie powiedzieć jasno. Nikt nie udaje się do psychologa, jeśli w jego życiu nie pojawia się jakiś problem związany z emocjami czy uczuciami. Do gabinetu tego specjalisty nie chodzi się z nudów ani bez powodu. Muszą istnieć ku temu jakieś konkretne wskazania, które często mają bardzo indywidualny i przy tym szalenie subiektywny charakter. Mówiąc ściślej chodzi o to, że tylko dana osoba jest w stanie ocenić, czy radzi sobie z pewnymi sferami funkcjonowania, czy też nie. Otoczenie może dostrzec pewne niepokojące symptomy i doradzać rozwiązania, ale jednym z istotnych warunków powodzenia każdej terapii jest uznanie przez pacjenta, że potrzebuje pomocy i fachowego wsparcia. Oczywiście wszystko to uda się pod pewnymi warunkami. Przede wszystkim do działania musi przejść psycholog solidny, doświadczony i rzetelny. Nietrudno takich znaleźć, ponieważ poziom studiów psychologicznych w Polsce jest całkiem wysoki. Trzeba też spełniać pewne kryteria, aby móc praktykować na ogólnie przyjętych zasadach, które rekomenduje stosowne towarzystwo psychologiczne.

Odpowiednie organizacje funkcjonują na całym świecie i nie inaczej jest również w Polsce. Gwarantują one, że każdy psycholog aktywny zawodowo będzie dochowywał niezbędnej staranności i potrafił biegle posługiwać się obowiązującymi metodami terapeutycznymi. Działania indywidualne, a gdy trzeba także grupowe Terapia z udziałem psychologa jest zwykle odpowiedzią na sytuacje, w których ludzie nie mają możliwości poradzić sobie we własnym zakresie z czymś, co ich przerasta w wymiarze emocjonalnym. Może to być całkowicie subiektywny, wewnętrzny stan, ale może to też być jakaś życiowa sytuacja, która wywołuje określone zachowanie, stres czy myśli. To są delikatne kwestie, które nazbyt często są przez ludzi skrywane naprawdę głęboko. Efektem tego może być niestety pogłębianie problemu, jaki nie spotyka się z adekwatną reakcją o typowo terapeutycznym charakterze. Rzecz jasna charakter terapii psychologicznej w konkretnym przypadku może prezentować się bardzo różnie. Nie ma w tym zakresie jednego, uniwersalnego wzorca i tak naprawdę nie może go być. Czasami działania indywidualne są wystarczające, ale w pewnych przypadkach wskazane jest prowadzenie terapii grupowej. Chodzi nie tylko o terapię dla par, ale też taką, jaka obejmuje czasami większą liczbę członków rodziny.

W pewnych sytuacjach rekomenduje się terapię na gruncie tak zwanych grup wsparcia, gdzie pacjenci nie mający wcześniej ze sobą kontaktu razem mierzą się z problemem – na przykład uzależnieniem.